Շոկոլադե տորթի մի պատմություն. համաճարակից մինչև հաջողություն.
Գիշերը ժամը մեկն էր, երբ հայ արվեստագետ, այլևս արդեն խմորեղենների մասնագետ Նանա Մանուչարյանն ինձ խնդրեց մեր հանդիպումն առավոտյան 9:00-ից տեղափոխել 8:30:
Յոթ ժամ անց ես սպասում էի նրա բնակարանի մոտ, մտածելով, որ դռան անպատասխան թակոցներս նշանակում են, որ նա դեռ քնած է: Կարծում եմ զարմանալի չէր լինի, եթե այդպես լիներ, չէ որ 29-ամյա Նանան համաճարակի ընթացքում երկու բիզնես էր վարում և որպես միայնակ ծնող որդուն մեծացնում:
Քանի դեռ ես մտածում էի այդքան վաղ ժամին զանգահարել նրան ու հիշեցնել որ հանդիպում ունենք թե ոչ, 29-ամյա Նանան դուրս եկավ անկյունից՝ զինված սուպերմարկետից գնված մթերքով լի պայուսակներով, վաղուց սկսած օրվա անցուդարձով:
Ամբողջ օրվա ընթացքում ես մտովի վերադառնում էի այս դրվագին, որը նկարագրում է Նանային՝ մի արվեստագետի, ով ոգեշնչում է գտել «Covid -19»-ի համաճարակի ընթացքում և կարողացել ճգնաժամը վերածել ստեղծագործական նոր բիզնեսի:
Նույնիսկ նոր բիզնեսի գաղափարները Նանայի մոտ հապճեպ են հայտնվում: Պանդեմիայի առաջին շաբաթների ընթացքում նա մտածում էր, թե ինչպես է շարունակելու վճարել իր աշխատակիցներին և Terracotta-ի չորս արվեստանոց-ստուդիաների վարձավճարը, որոնք ստիպված էր ժամանակավորապես փակել: Համաճարակի հայտարարումից հետո նրա կազմակերպած առցանց դասընթացները փոքր եկամուտ էին բերում, որը բավարար չէր՝ բոլոր ծախսերը հոգալու համար: Նանայի որդին՝ Արգիշտին, նրան անընդհատ խնդրում էր Նուտելա գնել: Խանութում վաճառվող տարբերակը գնելու փոխարեն Նանան որոշեց փարձել այն պատրաստել տանը: Շոկոլադե կրեմը շատ համեղ ստացվեց, իսկ տորթ պատրաստելու փորձն էլ ավելի մեծ հաջողությամբ պասկվեց: Նրա չորս քույրերն անմիջապես օգնեցին նախագծել Arty Choc Bakery-ի լոգոն, և նա սկսեց այն առցանց գովազդել: Այդ օրը կիրակի էր: Արդեն երկուշաբթի բիզնեսը ծնվեց` Նանան երկու տորթի պատվեր ուներ:
նվիրաբերեք հիմա