საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ 25 წელი გავიდა. ბევრი ქართველი ჯერ კიდევ ცდილობს ახალ ეკონომიკურ რეალობას მოერგოს. თბილისის ერთ-ერთ გარეუბანში, მიტოვებულ სამხედრო ჰოსპიტალში დაახლოებით ას ორმოცდაათი ოჯახი ცხოვრობს. ის ოჯახები, რომლებმაც ვერ მოახერხეს სამსახურისა და თავშესაფრის შოვნა.

1992-1993 წლებში მომხდარი აფხაზეთის ომის დევნილებისთვის ეს შვიდსართულიანი შენობა ბოლო ოცი წელია თავშესაფრად იქცა. ადგილობრივი თვითმმართველობა შენობას ყურადღებას ნაკლებად აქცევს. ხანდახან, როდესაც შენობა მაინც მიიპყრობს ხოლმე ყურადღებას, აქ ელექტროენერგია და წყალი წყდება, რადგან ის ადგილობრივ მაცხოვრბლებს კუსტარულად აქვთ გაყვანილი მავთულებისა და მილების მეშვეობით.

თანამედროვე ქართული საზოგადოება ქალაქში მიმოფანტულ საბჭოთა არქიტექტურულ მემკვიდრეობას თვალს არიდებს და ამით ცდილობს დაივიწყოს წარსული, რომელიც ჯერ ისევ მათ თვალწინ ფეთქავს.  

სხვა ინფორმაცია, რომელიც აქ მცხოვრები ადამიანების ყოფას აღწერს.

• საკვების საშუალო ხარჯი თვეში 300 ლარია

• სახელმწიფო დახმარება თვეში 45-60 ლარს შეადგენს

• სახელმწიფო საცხოვრებელი თვეში 300 ლარი ღირს

• აქ მცხოვრები ბავშვები და მოზრდილები სამედიცინო დახმარებას საჭიროებენ

• მთავრობა მაცხოვრებლებს უჭრის ელექტროენერგიასა და წყალს, რადგან აქ არალეგალური გზებით არის შეყვანილი კომუნიკაციები.

• არჩევნების ყოველ წელს კანდიდატები ამ შენობის დანგრევას და ახლის აშენებას ჰპირდებიან მოსახლეობას.

• კუსტარულმა ელექტროგაყვანილობამ რამდენიმე წლის წინ ხანძარი გამოიწვია და ახალგაზრდა ბიჭის სიცოცხლე შეიწირა.

• ბავშვები 12 წლის შემდეგ სკოლას თავს ანებებენ და ოჯახს მეტროში მათხოვრობით ეხმარებიან.

• მოზარდებს არ აქვთ საკმარისი განათლება და უნარები, რომ არსებულ ეკონომიკაში დასაქმება შეძლონ

• დაკავებული ოთახების უმრავლესობას აქვს ფანჯარა და ხის ღუმელი (“ფეჩი”)

• წყალი ყველა სართულზე მილებითაა მიყვანილი.

ეს მასალა თავდაპირველად გამოქვეყნდა BBC.COM-ზე.