რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შემდეგ, რუსები, რომლებიც რეჟიმს ღიად უპირისპირდებოდნენ, სხვა ქვეყნებში გაიქცნენ. 30.000-ზე მეტი რუსი საქართველოში ჩამოვიდა. ზოგიერთი მათგანი პოლიტიკურ ზეწოლასა და სანქციებს გამოექცა. მასპინძელ ქვეყანაში რუსებს არაერთგვაროვნად დახვდნენ, რადგან რუსეთს საქართველოს 20% ოკუპირებული აქვს. მიტია ახალგაზრდა რუსი აქტივისტია. ის თბილისში ახლახანს ჩამოსულ რუსებს გვაცნობს, რომლებიც საქართველოში თავის დამკვიდრებასა და ახალი საქმიანობის დაწყებას ცდილობენ. მან და მისმა მეგობრებმა ყოველდღიურად უნდა დაამტკიცონ, რომ ისინი რუსეთის ხელისუფლების მსხვერპლნი არიან და არა აგრესორები…

ფილმი "დღე და ღამე" 57 წლის მარტოხელა ქალის ცხოვრების რამდენიმე ეპიზოდზე გვიყვება. დიანა დაბადებიდან უსინათლოა და დაბადებიდან მებრძოლი. მიუხედავად ყოველდღიური გამოწვევებისა, დიანა მზადაა, გაგვიზიაროს, როგორია უსინათლო ქალის ცხოვრება იმ სტერეოტიპული მოლოდინებისა და სტიგმის მიღმა, რომელიც ასე გავრცელებულია ჩვენ გარშემო. ფილმი მომზადებულია როგორც თვალხილული, ისე უსინათლო მაყურებლისთვის. ფილმის მთხრობელის - ამავე დროს, რეჟისორის ხმა - არის გიდი უსინათლო აუდიტორიისთვის - მთავარი გმირის გარემოს უკეთ აღასაქმელად, და გიდი თვალხილული მაყურებლისთვის - იმაზე მეტის გასაგებად, ვიდრე კადრში ჩანს.

საქართველოში ქვიარ ადამიანების ახალი ტალღა გაჩნდა. Ქვიარ არტისტებს საკუთარი სივრცისთვის ბრძოლა ყოველდღიურად უწევთ, რასაც ჰომოფობიური გარემო კიდევ უფრო ამძაფრებს. Ამ ვიდეოში ავტორი აკვირდება, როგორ შეიძლება მუსიკამ მარგინალიზებული ადამიანების ჯგუფი გაათავისუფლოს. Ვიდეოს გმირი ნიკიტა თავისი არაორდინალური სტილით და კომპლექსური ხასიათით, ერთადერთი ქვიარ არტისტია საქართველოში, რომელიც საკუთარ იდენტობას არ მალავს. Ნიკიტასთან ინტერვიუ მიტოვებულ შენობაშია ჩაწერილი და მუსიკის, როგორც უსაფრთხო სივრცის კონცეფციაზე გვიყვება. Ნახევრად დანგრეული შენობა ქვიარ ადამიანების ყოფის ერთგვარი სიმბოლოა, რადგან მათ უმრავლესობას, ძირითადად, ჩრდილში უწევს ცხოვრება. Გაპარტახებული შენობა, სადაც მუსიკალური კლიპი და ინტერვიუა ჩაწერილი და სცენა, რომელიც თავისუფალ აუდიტორიას აერთიანებს, ზუსტად ასახავს ქვიარ არტისტის გამოწვევებს საქართველოში. “Ნიკიტა: სცენა, როგორც თავშესაფარი” უსაფრთხო სივრცეზე კლიპის შექმნის შემოქმედებით პროცესს მიჰყვება, რომელიც სპეციალურად ამ ვიდეოსთვის დაიწერა.

შეკვეთის მიმღები აპლიკაციების მიღმა, კურიერის მძღოლები, რომლებსაც სახეზეც ვერ ვცნობთ, თავიანთი ტრადიციული როლიდან გამოდიან და სოციალური ცვლილებებისთვის ბრძოლას იწყებენ. პანდემიის დროს, კურიერების რაოდენობა მნიშვნელოვნად გაიზარდა, ამ ინდუსტრიას ათასობით ახალი კურიერი შეუერთდა. თუმცა, როგორც კი მათ სამუშაოზე მოთხოვნა გაიზარდა, დამსაქმებელმა კომპანიებმა ბონუსებისა და წახალისების სისტემები შეცვალეს, რის გამოც მძღოლები ფინანსურად დაზარალდნენ. ბრძოლა, რომელიც უკეთესი შრომის უფლებების მოთხოვნით დაიწყო, მალევე გადაიზარდა კოლექტიურ მოძრაობაში, სადაც კურიერებს ქვეყნისთვის მნივშნელოვან სოციალურ და პოლიტიკურ მოვლენებში აქტიური როლი უნდა შეესრულებინათ. ამ უნიკალური საპროტესტო კულტურის ჩამოყალიბებისა და სოლიდარობის მაგალითების შესახებ, ხუთი კურიერი პერსონალურ გამოცდილებას გვიზიარებს.

კლუბი და ელექტრონული მუსიკის სცენა, ტრადიციულად, თანასწორობისა და პატივისცემის პრინციპებს ეფუძნება. საინტერესოა, როგორია რეალობა ისეთ ქვეყანაში, სადაც პატრიარქატი და ქალთმოძულეობა დომინირებს? თბილისის საკლუბო სცენა უნიკალური ადგილია, რომელიც თავისი ენერგეტიკით და ხალხმრავლობით გამოირჩევა. თუმცა, ქალების მიმართ უთანასწორო დამოკიდებულება ქალი დიჯეების ცხოვრებაზე გავლენას ახდენს. ვიივი მიკკოლას დოკუმენტური ფილმი “კლუბში ქალები არიან” ქალი დიჯეებისა და პროდუსერების გამოცდილებას გვიზიარებს. მას აინტერესებს, აქვს თუ არა სქესს სცენაზე მნიშვნელობა; რას ნიშნავს იყო ქალი, თუკი დიჯეის კარიერა აირჩიე; როგორი გარემოა საქართველოში ამ თვალსაზრისით. რეჟისორი ოთხი ქალის ცხოვრებას, კლუბში და კლუბს მიღმა, 2022 წლის ზამთრიდან გაზაფხულამდე აკვირდებოდა. მათ მიმართ დამოკიდებულებები და აღქმა შეიძლება ნელა, მაგრამ მაინც იცვლება.