“გუშინ დედაჩემმა, რომელიც უკრაინელია, მითხრა, რომ სამსახურიდან აიძულეს სოხუმის სტადიონზე რუსეთის მხარდასაჭერ აქციაზე წასულიყო. ალბათ, გახსოვს, ნათქვამი მაქვს შენთვის, რომ ბიძაჩემი 2014 წელს დონეცკის ოლქის დაცვის დროს დაიღუპა. მერე 52 წლის დედას გულის შეტევა დაემართა. უკრაინის ამბავმა ომის ჭრილობები  თავიდან განაახლა. ახალგაზრდა დედაჩემი დააბერა.  ძლივს გამოვიდა დეპრესიიდან და ცხოვრებაც ნელ-ნელა გააგრძელა და უცებ, რა ხდება? სამსახურიდან ეუბნებიან, რომ რუსეთს უნდა დაუჭიროს მხარი. საშინელებაა! ლელა, ვერ წარმოიდგენ, როგორი საბრალოები და უძლურები ვართ.”

“ამ დღეებში სულ შენს სიტყვებსა და საქციელზე ვფიქრობ. რას გრძნობ და როგორ არ გძულს აფხაზები იმ ყველაფრის შემდეგ, რაც გამოიარე. მეც შეიძლება ქართველებთან ურთიერთობა მქონოდა. შენი რჩევით, როცა რაღაც მაინტერესებს, ვცდილობ, ალტერნატიულ მედიას გავეცნო. მივხვდი, რომ აფხაზეთში ჩვენ რუსეთის პროპაგანდის მნიშვნელოვანი გავლენა გვაქვს. ამან შეიძლება საშინელ შედეგებამდე მიგვიყვანოს. მე მართლა ვფიქრობდი საქართველოში წამოსვლაზე. რამდენიმე დღით მაინც. ზუსტად ამ დროს ვიდეო გავრცელდა Youtube-ზე, სადაც პარტიზანული ჯგუფი მოსახლეობას აფხაზეთისა და ოსეთის დაბრუნებისკენ მოუწოდებდა ომის გზით. ლელა, იცი, მაშინვე კომპიუტერი გამოვრთე და ხმამაღლა ტირილი დავიწყე. მერე დედაჩემიც მოვიდა და ორივე საშინელმა სასოწარკვეთამ მოგვიცვა. მზიანი დღე იყო, მაგრამ სანაპიოროზე არ გავსულვართ. საქართველოში წასვლას ჯერ ვერ ვბედავ. იმედი მაქვს, რომ ეს ბრაზი და შიში მალე გაივლის. თავს გაუფრთხილდი.”

“შიში და უძლურება. სხვანაირად როგორ გითხრა, არ ვიცი. საქართველო ჩვენთვის ისეთივე აგრესორია, როგორიც რუსეთია საქართველოსთვის. ისიც ვიცი, რომ ეს მდგომარეობა ხელოვნურად შეიქმნა. მაგრამ, წარმოიდგინე, როგორი მოსასმენი იქნებოდა ეს ვიდეო უკრაინის ომის ფონზე ჩემი ხალხისთვის? ჩვენი ერთადერთი ინტერესი გადარჩენაა. პატარა ერი ვართ. ნებისმიერ შემთხვევაში ბრძოლა საზიანო იქნება ჩვენთვის.”

“დამიჯერე, აფხაზები არ არიან ბედნიერები იმით, რაც უკრაინაში ხდება. ომის დროს დიდი დანაკარგი გვქონდა. თუ აფხაზი ჯარისკაცები უკრაინაში საბრძოლველად გამოიძახეს, მასობრივ საპროტესტო აქციებს მოვაწყობთ. ვინ მისცემს ნებას შვილებს სხვის მიწაზე იბრძოლონ? არც უკრაინელების და არც რუსების მოკვლა მინდა. არავის მოკვლა არ მინდა. მშვიდად ცხოვრება მინდა, ან ერთად, ან ცალ-ცალკე. ეს ომი გვაიძულებს წარსულის შეცდომებზეც ვიფიქროთ და მომავალზეც. ჯერ კი ძალიან ადრეა, ალბათ, ამაზე ლაპარაკი. მოსკოვმა გვითხრა, რომ აფხაზებს დაფინანსებას შეუმცირებს, რაც ჩვენთვის ძალიან ცუდი იქნება. მძიმე დრო გველის. ყველაფერი უკვე გაძვირდა: საწვავი, საკვები, ქირა. ნეტა რა იქნება? არ ვარ პესიმისტი, მაგრამ მომავალზე ფიქრი მაშინებს. არაფრის თქმა შემიძლია. იმედი მაქვს, რომ ჩამოხვალ მალე აფხაზეთში და მშვიდობა იქნება სამყაროში.”