დისტანციურმა სწავლებამ, სოციალური ურთიერთობების ნაკლებობამ და იზოლაციამ სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე ბავშვებში ემოციური და ქცევითი აშლილობები გაამწვავა.

ყოფილი საბავშვო ბაღის შენობაში მცხოვრები დევნილი ბავშვები და მათი მშობლები მრავალწლიანი იზოლაციის, გადარჩენისა და პანდემიის სოციალურ გავლენაზე გვიყვებიან.

წელიწადნახევრის შემდეგ, ბავშვები საკლასო ოთახებში ბრუნდებიან. მოსწავლეები, მასწავლებლები და მშობლები დისტანციური სწავლების პირველ გამოცდილებას იხსენებენ.

რუსუდანი და ცირა ასაკში იმ წარსულს აცოცხლებენ, რომელმაც მათ პროფესიულ მისწრაფებებსა და ოცნებებზე უარი ათქმევინა. 90-იან წლებში რუსუდანს და ცირას პროფესიაზე უარის თქმა მოუწიათ. ამ ვიდეოში ისინი წარსულს აცოცხლებენ, იმ სურვილებსა და ოცნებებს გვიზიარებენ, რომლებსაც მათი მომავალი უნდა განესაზღვრა. ბევრი ქალის მსგავსად, ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე მიღებულმა კომპრომისულმა გადაწყვეტილებებმა, მათ საოცნებო კარიერას ხელი შეუშალა.   ვიდეო მომზადდა „ფრიდრიხ ებერტის ფონდის” სამხრეთ კავკასიის ოფისის მხარდაჭერით. მასში გამოთქმული მოსაზრებები ეკუთვნის ავტორს და შეიძლება, არ გამოხატავდეს ფონდის შეხედულებებს.

ფილმი აკვირდება ველო აქტივისტის, იგივე ველო მერის - მარ მიხელიძის წინააღმდეგობებს, რომელსაც ის გამუდმებით აწყდება და ასახავს იმ აბსურდს, რომელიც ერთი შეხედვით უწყინარი ტრანსპორტის, ველოსიპედის გარშემო ვითარდება.

ნაგავსაყრელთან ახლოს, ეკოლოგიური კრიზისის ფონზე, ყვავილების მფარველი ქალი მარტოობასა და სიღარიბეს ებრძვის.

სამშობლოში ახლახანს დაბრუნებული რეჟისორი ცდილობს, კავშირი აღადგინოს იმ სივრცესთან, რომელსაც აქამდე ეკუთვნოდა.

Შენობის დანგრევის საფრთხის მიუხედავად, ელდარს გადაწყვეტილი აქვს, რომ თბილისის შუაგულში, თავისი სახლი, რომელშიც ის დაიბადა და გაიზარდა, არ მიატოვოს. მუდმივად ცვალებადი სამყარო მას არ მოსწონს და არც ის, თუ როგორ მოქმედებს ახალი რეალობა მის ცხოვრებაზე.