დისტანციურმა სწავლებამ, სოციალური ურთიერთობების ნაკლებობამ და იზოლაციამ სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მქონე ბავშვებში ემოციური და ქცევითი აშლილობები გაამწვავა.

ყოფილი საბავშვო ბაღის შენობაში მცხოვრები დევნილი ბავშვები და მათი მშობლები მრავალწლიანი იზოლაციის, გადარჩენისა და პანდემიის სოციალურ გავლენაზე გვიყვებიან.

წელიწადნახევრის შემდეგ, ბავშვები საკლასო ოთახებში ბრუნდებიან. მოსწავლეები, მასწავლებლები და მშობლები დისტანციური სწავლების პირველ გამოცდილებას იხსენებენ.

ახალგაზრდა რეჟისორი ივა ჩიტიძე დედასთან ერთად საოჯახო ალბომს ათვალიერებს და პარალელურად, ოჯახის უნიკალურ წარსულს აცოცხლებს. ივას ბებიამ და ბაბუამ, ეროვნებით გერმანელმა და ებრაელმა, ბევრი წინააღმდეგობის მიუხედავად მაინც იქორწინეს. ივას დედა იხსენებს, როგორ ინახავდა და იცავდა ოჯახი ორი ქვეყნის კულტურას, ტრადიციებსა და რელიგიას.   პროექტი საქართველოში ისრაელის საელჩოს ფინანსური მხარდაჭერით მომზადდა. სრული  პროექტის სანახავად გადადით მითითებულ ბმულზე. 

ფილმი აკვირდება რუსული ჭურვით დაზიანებული ქართული კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის აღდგენით სამუშაოებს და მის გარშემო ცხოვრებას.

ამერიკაში, ემიგრაციაში მყოფი გიორგი აღმოაჩენს, რომ ის ღმერთია. მას იძულებით ჩამოჰყავს ცოლი სამშობლოში და ცდილობს ორ შვილთან ერთად ახალი რეალობა შექმნას ჭაობში, რასაც დრამატულ მოვლენებამდე მივყავართ.

,,მდინარის ტვირთი’’ არქტიტექტორი მარიამ ბაქრაძისა და ურბანისტი ზურა ბაქრაძის თვალით დანახული ვერეს ხეობის ისტორიაა

რა ხდება მაშინ, როცა საკრალური ადგილი იყიდება?