1956 წლის 5 მარტი, თბილისი, საბჭოთა საქართველო: “მე ხრუშჩოვი ვარ, მე ხრუშჩოვი ვარ” - ყვიროდნენ უნივერისტეტის სტუდენტები დედაქალაქის ცენტრში, ლენინის მოედნის გარშემო.
ავტორები
გიორგი როდიონოვი
ავტორის ისტორიები
მე, ხრუშჩოვი: აკრძალული სიყვარულის ისტორია საბჭოთა საქართველოში
რა არის სინამდვილეში ბნელი ქსელი - კრიმინალების თავშესაფარი, კონფიდენციალური პირადი სივრცე თუ კიდევ სხვა რამ?
მესამე ტალღის მხედრები - ციფრული მომავალი
ისინი საზოგადოების წევრები არიან, თუმცა დაავადების გამო ამოვდროულად მისგან გარიყულნი. ისინი აბასთუმანის ტუბერკულიოზის საავადმყოფოს პაციენტები არიან და რადგან ხალხის რეაქციის ეშინიათ, საკუთრ სტატუსის დამალვა ურჩევიათ.
ტუბერკულიოზით დაავადებულ პაციენტთა ხმები
სვანეთში მეწყერმა ასობით ადამიანი სახლის გარეშე დატოვა. სახლემწიფოს მიერ შემუშავებული განსახლების გეგმის მიხედვით, დაზარალებული ოჯახების უმეტესობა იძულებული გახდა საგვარეულო საცხოვრებელი მიეტოვებინა. მეწყერის ჩამოწოლამდე ნანული მარგიანი სვანეთში, სოფელ მულახში ცხოვრობდა, სადაც აღნიშნული სტიქიური უბედურების შედეგად 26 ადამიანი გარდაიცვალა, მათ შორის იყვნენ ბავშვებიც. მეწყერმა დაანგრია სახლები.
მთიდან უდაბნოში: სვანების მიგრაცია
ანამოზაოძესოფელზემოალვანშიგაიზარდადასხვა თანატოლი გოგოებისმსგავსადფეხბურთისთამაშიარასდროსუფიქრია. “ათიწლისვიყავი. მაშინუკვედავდიოდიალვანისსამუსიკოსკოლაში, რომლისწინაციყოფეხბურთისსტადიონი. გაკვეთილზეშესვლამდეყოველთვისვუყურებდიროგორემზადებოდნენფეხბურთში ბიჭებიდაამისგამოხშირადმაგვიანდებოდაკიდეცგაკვეთილზე. მაგდროსვერცწარმოვიდგენდი, რომგოგოსსაერთოდშეეძლოეთამაშაფეხბურთი”- იხსენებს 17 წლისანა.
სანამ გოგოებს ვუმასპინძლებთ: ქალთა ფეხბურთი საქართველოში
როცა ფოტოგრაფი გიორგი როდიონოვი ძველ საოჯახო ალბომთან ცოტა დიდი ხნით შეჩერდა, ოჯახის უცნობი ისტორიის ეპიზოდებს მიაგნო, რომლის ფესვებიც ნაცისტურ გერმანიაში აღმოჩნდა და რომელმაც ორი ქალის ბედისწერა განსაზღვრა. იდენტობის დამალვამ კი, მათ სიცოცხლე შეუნარჩუნა. ოთხი წლის წინ, როცა სავალდებულო სამხედრო სამსახურიდან სახლში დავბრუნდი, ძველი ფოტოებით სავსე ყუთი ვიპოვე. ოჯახის წევრები ოთახის ამ სივრცეს არ იყენებდნენ და ამიტომ, სპეციალურად, ერთ მტვრიან კუთხეში იდო ეს ყუთიც. ობით სავსე, მათ შორის ნეგატივებზეც გადასული. ყველაზე მეტად რამაც გამაოცა იყო გამოსახულებები, რომლებიც სულაც არ ჩანდა ჩემთვის ნაცნობი და ახლობელი. ადამიანები და ადგილები, რომლებსაც ამ გამოსახულებებში ვხედავდი, გაცილებით შორეულ წარსულში, სადღაც 50-იან წლებში მაბრუნებდნენ. მით უმეტეს, თუ გავითვალისწინებთ ამ ფოტოებში ასახული ადამიანების ჩაცმულობასა და მანქანის მოდელებს. რამდენიმეს სახე კი მეცნო, მაგრამ ამბებს ვერ ვიხსენებდი. თითქოს ჩემთვის უცხო იყო.
გაქცევის გეგმა: ფოტოებით გაცოცხლებული ოჯახის ისტორია
9 წლის ვიყავი პირველად სიტყვა “ინვესტორები” რომ გავიგე. ზამთარი იყო. მახსოვს ისე ციოდა, ბავშვებს მასწავლებლები სკოლიდან ადრე გვიშვებდნენ, კლასს ვერ ვათბობდით.