პურის ფქვილის გარეშე დარჩენის შიშიც იმ დროიდანაა, საიდანაც აზერბაიჯანელებს, ქართველებივით, კრიზისში მოქცევის ჩვევები გამოჰყვათ. პანდემიამ პოსტსაბჭოთა ადამიანებში 90-იანების შიშები ამოატივტივა. ხალხმა ტუალეტის ქაღალდის ნაცვლად, პურის ფქვილი და მაკარონი მოიმარაგა. საქართველოში მზის პანელებიც კი გაიყიდა, როგორც ჩანს, ვიღააცეებს ისევ სიბნელეში დაბრუნების შეეშინდათ. საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადებიდან დღემდე, ოცდაათამდე ადამიანი საქართველოში, აზერბაიჯანსა და სომხეთში სახლებიდან გველაპარაკა. 

ადამიანის უფლებების დამცველი და ადვოკატი, 36 წლის ანა, რომელსაც 30-მდე უიმედო საქმე აქვს სასამართლოში მოგებული, თავად ხდება დიდი პროცესის მონაწილე, რომელიც შეიძლება გარდამტეხი აღმოჩნდეს როგორც მისი კარიერისთვის, ისე ქვეყნის მომავლისთვის.

2021 წლის კვლევის მიხედვით, მოსწავლეების 77%-ი სკოლაში მისვლის დროს ყოველთვის (35%) ან ხანდახან (42%) მშიერია.

ეს პოდკასტი ახალგაზრდების ცუდად ყოფნაზე, შფოთვისა და დეპრესიის გამოცდილებაზეა. ყველაზე რთულ პერიოდზე, რომელიც ახალგაზრდების ცხოვრებაში თურმე 18-დან 24 წლამდე დგება.